Γκόγκος ή Μπαγιαντέρας |
(Πειραιάς 1903 – Αθήνα 1985)
-O Δημήτρης Γκογκος ή Μπαγιαντέρας ήταν ένας από τους πιο σπουδαίους ρεμπέτες ερμηνευτές, οργανοπαίχτες και συνθέτες...
-Το παρατσούκλι «Μπαγιαντέρας», προέρχεται από το γεγονός ότι του άρεσε η ιταλική οπερέτα του Έμεριχ Κάλμαν (Emmerich Kálmán) Μπαγιαντέρα και μάλιστα το 1925 την διασκεύασε και έπαιζε στο μπουζούκι το ομώνυμο τραγούδι της!. Από τότε απέκτησε το παρατσούκλι Μπαγιαντέρας!.
Ο Μπαγιαντερας έγραψε τραγούδια που γνώρισαν πολύ μεγάλη επιτυχία, όπως τα «Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη», «Χατζηκυριάκειο», «Σα μαγεμένο το μυαλό μου» και άλλα..
Καταγόταν από τον Πόρο. Ο πατέρας του Γιάννης Γκόγκος, ήταν Ποριώτης, και η μητέρα του Αγγελική από την Ύδρα. Γεννήθηκε στον Πειραιά, στο Χατζηκυριάκειο, το 1903. Φοίτησε στο δημοτικό και όταν το τελείωσε συνέχισε και πήρε το πτυχίο του καθιερωμένου, τότε, τετρατάξιου Γυμνασίου. Μετά απέκτησε πτυχίο ηλεκτρολόγου. Ποτέ, όμως δεν άσκησε το επάγγελμά του.
Παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του από 17 ετών επιδόθηκε στο μπουζούκι, με μεγάλη επιτυχία. Επαιζε επίσης μαντολίνο, κιθάρα και βιολί!..
Το δίπλωμα του ηλεκτριστού, του Μπαγιαντέρα. "Πολεμικόν Ναυτικόν" (1924) |
* Λίγο πριν από τη δεκαετία του '30 άρχισε να τριγυρνάει στα Πειραιώτικα στέκια, όπου σύχναζε ο εργατόκοσμος του λιμανιού. Έτσι απέκτησε στενή σχέση με τους πρωτεργάτες του ρεμπέτικου, κυρίως τον Μάρκο Βαμβακάρη, τον Στράτο Παγιουμτζή και τον Γιώργο Μπάτη. Το 1937 ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο στην Columbia με τίτλο «οι Καπνεργάτριες», με το τραγούδι «η καπνουλού» αφιερωμένο στη σύντροφο της ζωής του, καπνεργάτρια και στιχουργό Δέσποινα Αραμπατζόγλου. (ΠΗΓΗ sansimera)
Ο Μπάτης (διχνει τον μπαγλαμα του!), δύο φίλοι, ο Μπαγιαντέρας, άλλοι δυο, ο Στράτος με την γυναίκα του, ..ενώ γλεντούν στην Πειραϊκή, την Καθαροδευτέρα του 1939. |
Στη μέση της φωτογραφίας ο Μήτσος Γκόγκος (Μπαγιαντέρας), στην Κυψέλη (31-1-1941) |
Ο Μπαγιαντέρας (δεξια), που είναι ήδη τυφλός, με τις δύο κόρες του, στο πάλκο (Πασαλιμάνι, 1946). Αριστερά με μπουζούκι ο Γιάννης Παπαγιάννης; |
Το 1971 κυκλοφορεί σε 45άρι ο "Καθρέφτης", ντουέτο με το Διονύση Σαββόπουλο, μαζί με τον "Πολιτευτή" του δεύτερου.
- Στις αρχές Οκτωβρίου 1985 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και μπήκε στο νοσοκομείο. Έγινε καλά και βγήκε. Δυστυχώς, όμως στις 24 Οκτωβρίου μπήκε πάλι στον "Ευαγγελισμό", μετά από ουρολοίμωξη και λοίμωξη του αναπνευστικού. Πέθανε στις 18 Νοεμβρίου του 1985.
Ο Μανώλης Χιώτης κι ο Στεφανάκης Σπιτάμπελος (κάτω) και πίσω, Ο Μήτσος Γκόγκος (Μπαγιαντέρας), ο Αντρέας Σπαγκαδόρος κι ο Αχιλλέας ο κιθαρίστας (Αθήνα, 1938) |
Παρέα στην Πειραϊκή. Ο Μπαγιαντέρας (στην μέση), με μπουζούκι. Πίσω του ο παλιός μπουζουξής Γιάννης Παπαγιάννης και πλάι ο κιθαρίστας Νίκος Γερολίμος (φωτογραφία της 6-1-1937) |
(Με τη γυναίκα του το 1939) |
1954 Αθηνα Καλλιθέα, οδηγούμενος από την κόρη του. |
Ο " ΤΥΦΛΟΣ ΡΑΨΩΔΟΣ " |
"Πρακτική μέθοδος μπουζουκιού / επινόησις Δ. Γκόγκου (Μπαγιαντέρα)". (εκδόσεις Γαϊτάνου, Αθήνα, ~1956) |
Γκόγκος "Μπαγιαντέρας" και Β. Τσιτσανης |
Ο Μπαγιαντέρας με την οικογένειά του και μία μαυροφορεμένη γειτόνισα (Καλλιθέα, 1965) |
Ο Μπαγιαντέρας με την κόρη του στην αγκαλιά και δίπλα την γυναίκα του- οι άλλοι γύρω είναι συγγενείς (1940) |
Στρατιώτης Γκόγκος 1941 |
Ο Μπαγιαντέρας μεταξύ δύο άλλων φαντάρων, στην Αθήνα (10-4-1941) |
Ο Μήτσος Γκόγκος "Μπαγιαντέρας" και το σόι του, σε κάποια εκδρομή, με το γραμμόφωνό τους, στα Μελίσσια, το 1940. |
Ο Μπαγιαντέρας με το εγγονάκι του στους ώμους! |
Εντονη και ατίθαση προσωπικότητα.. Εζησε και δημιούργησε με το κεφάλι ψηλά ..
Η δημιουργία του «Μπαγιαντέρα», χωρίς να είναι μεγάλη σε όγκο, είναι κάτι το ξεχωριστό στο χώρο του ρεμπέτικου. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό κι απρόσμενο το πόση ευαισθησία έκρυβε μέσα του. Ο ίδιος υπήρξε μια πολύ έντονη προσωπικότητα του χώρου. Στα νιάτα του υπήρξε πολύ καλός αθλητής της πάλης. Ετσι, σε συνδυασμό με την ατρόμητη ψυχή του και παρά το μικρό του μπόι, ήταν ο φόβος και τρόμος των κουτσαβάκηδων της δεκαετίας του '30. Σε αφηγήσεις τους οι παλιοί ρεμπέτες αναφέρουν ότι πολλές φορές σε φασαρίες ο «Μπαγιαντέρας» «καθάρισε» για πάρτη τους. Ηταν ίσως ο μόνος απ' τους λαϊκούς μουσικούς, οι οποίοι δούλευαν στα νυχτερινά κέντρα της εποχής, που δεν πειθαρχούσε στους νόμους των «μπράβων», οι οποίοι μάλιστα φρόντιζαν να τον αποφεύγουν! Οταν πια τυφλώθηκε είχε κυριολεκτικά απόλυτη άγνοια κινδύνου. Στην Κατοχή πιάστηκε πολλές φορές απ' τους Γερμανούς να τραγουδάει αντάρτικα και κακοποιήθηκε βάναυσα, αλλά παρ' όλα αυτά δε σταμάτησε στιγμή.
Πολλές είναι και οι άσχημες στιγμές που πέρασε, αλλά κατάφερε να βγει νικητής. Για διάφορους «τσαμπουκάδες» έκανε πέντε περίπου χρόνια φυλακή. Σε κάποια φάση των νεανικών του χρόνων έμπλεξε με τα λεγόμενα σκληρά ναρκωτικά. Αλλά δεν «τον πήραν από κάτω». Κατάλαβε ότι δεν του ταιριάζει τέτοιος τρόπος ζωής. Κατάφερε να τα κόψει «με το μαχαίρι» και μέχρι το τέλος της ζωής του να μην καπνίσει ούτε ένα τσιγάρο, να μην πιει ούτε πορτοκαλάδα με ανθρακικό, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Τάσος Σχορέλης στη «Ρεμπέτικη ανθολογία» του.!!!
«Ενας από τους σπουδαιότερους λαϊκούς δημιουργούς»
Ο Μπαγιαντέρας στενά συνδεμένος με τους προσφυγικούς, εργατικούς συνοικισμούς υπήρξε υμνητής τους γράφοντας στο Μεσοπόλεμο εξαιρετικά ρεμπέτικα τα οποία απέδωσε με ιδιαίτερη ευαισθησία στο μπουζούκι ο ίδιος με τη συντροφιά ενός νέου ακόμη μουσικού (16-17 χρονών) που έμελλε και αυτός να γίνει βιρτουόζος του οργάνου. Του Μανώλη Χιώτη!! .. Αρκετές φορές μάλιστα ερμήνευαν και οι ίδιοι τα τραγούδια και άλλοτε δυο σπουδαίες φωνές του Ρεμπέτικου όπως ήταν ο Στράτος Παγιουμτζής και ο «κολλητός» του Στελλάκης Περπινιάδης!.
Το σίγουρο είναι ότι ο Μπαγιαντέρας υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους λαϊκούς δημιουργούς, τα έργα του οποίου τραγουδιούνται μέχρι σήμερα και θα τραγουδιούνται για πολλά χρόνια...!!!!!!